Kącik miłośników piłki nożnej

Chelsea Football Club – angielski klub piłkarski mający swoją siedzibę w zachodnim Londynie, w dzielnicy Hammersmith and Fulham. Został założony 10 marca, 1905 roku, obecnie gra w Premier League i większość sezonów spędził w najwyższej klasie rozgrywkowej w Anglii. Chelsea była czterokrotnie mistrzem Anglii, sześć razy wygrała Puchar Anglii, cztery Puchar Ligi Angielskiej i dwukrotnie triumfowała w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów.

Pierwszym sukcesem klubu było zdobycie tytułu mistrza Anglii w 1955 roku. Chelsea wygrała kilka rozgrywek w latach 60. i 70., jednak później nie osiągnęła żadnego większego sukcesu do 1997 roku. Ostatnia dekada była najbardziej udaną w historii klubu. Chelsea zdobyła kolejne tytuły Mistrza Anglii w 2005, 2006 oraz w 2010 roku, zaś w 2008 po raz pierwszy dotarła do finału Ligi Mistrzów.

Chelsea swoje domowe mecze rozgrywa na stadionie Stamford Bridge mogącym pomieścić 41 841 kibiców, znajdującym się w Zachodnim Londynie. Występują na nim od czasu założenia klubu w 1905 roku. W 2003 roku klub został kupiony przez rosyjskiego magnata naftowego Romana Abramowicza.

Tradycyjne kolory strojów Chelsea to niebieskie koszulki i spodenki oraz białe getry. Herb klubu był kilkakrotnie modernizowany. Aktualny przedstawia ceremonialnego lwa trzymającego berło i jest zmodernizowaną wersją od tego z lat 50. Średnia frekwencja na Stamford Bridge wynosiła w sezonie 2008/2009 41 464 widzów, co dawało klubowi piąte miejsce w Premier League.

W 1904 stadion Stamford Bridge został nabyty przez przedsiębiorców budowlanych Henry Augustusa i Josepha T. Mearsów. Dostosowali oni obiekt do potrzeb gry w piłkę nożną i zamierzali sprzedać klubowi FC Fulham. Oferta kupna została jednak odrzucona, dlatego biznesmeni postanowili założyć klub. Dokonano tego 14 marca 1905 w pubie "The Rinsing Sun", a klub otrzymał nazwę sąsiedniej dzielnicy – Chelsea. Pierwszy oficjalny sezon zespół rozpoczął rok później w drugiej lidze pod opieką trenera Johna Robertsona. Pierwszym oficjalnym spotkaniem był przegrany 0:1 mecz ze Stockport County F.C., który odbył się 1 września 1905. Zaledwie 3 dni później Chelsea zanotowała pierwsze zwycięstwo, pokonując 4:0 w towarzyskim spotkniu Liverpool F.C. 9 września w wygranym 1:0 pojedynku z Blackpool FC, pierwszą bramkę w oficjalnym meczu zdobył grający trener, Robertson. Historyczny, pierwszy rekord frekwencji padł w Wielki Piątek podczas meczu z Manchester United F.C., który obejrzało na Stamford Bridge 67 tysięcy widzów. W 1907 napastnik George Hilsdon został pierwszym w historii Chelsea zawodnikiem, który otrzymał powołanie do reprezentacji Anglii. W sezonie 1907/08 drużyna awansowała na zaplecze Premier League. Nowy manager zespołu David Calderhead pełnił funkcję trenera aż 26 lat, a w 1913 sprowadził do drużyny pierwszego zagranicznego piłkarza, był nim Duńczyk Nils Middelboe. W tym czasie klub przeżywał naprzemiennie sukcesy i porażki, aż w sezonie 1914/15 awansował do finału Pucharu Anglii, rozgrywanego na stadionie Old Trafford, w którym zespół Chelsea został pokonany 3:0 przez Sheffield United.

Do końca roku 1931 Chelsea przemieszczała się między League Two a League One., a od 1931 r. klub nieprzerwanie przez ponad 30 lat grał w pierwszej lidze. W 1936 z okazji 30-lecia Wisły Kraków londyński klub zagrał z polskim zespołem. Po sezonie 1951/52 trenerem drużyny został Ted Drake, który w ramach modernizacji klubu zmienił odznakę klubowej, zastępując postać starca grafiką literową. Nieoficjalnym przydomkiem klubu stał się "The Drake's Ducklings", co oznacza "kaczki Drake'a". Drake rozwinął system skautingu i dzięki znajomości niższych lig ściągnął do klubu młodych zawodników. W listopadzie 1954 r. klub zajmował w lidze 12. pozycję, lecz już w kwietniu zespół został liderem z czterema punktami przewagi nad broniącym tytułu Wolverhampton Wanderers. Właśnie wtedy drużyna wicelidera spotkała się z "The Blues" na Stamford Bridge w obecności 75 tysięcy kibiców. Przy stanie 0:0 kapitan Wolves i reprezentacji – Billy Wright, zablokował w polu karnym strzał ręką, a karnego wykorzystał Peter Sillett, zapewniając praktycznie tytuł swemu klubowi. Piłkarze przypieczętowali mistrzostwo, pokonując Sheffield Wednesday F.C., a Drake został pierwszym człowiekiem w historii angielskiego futbolu, który zdobył mistrzostwo Anglii jako zawodnik i trener. Kolejny taki sukces udało się zdobyć dopiero 50 lat później. Oprócz tytułu mistrza piłkarze zdobyli także Tarczę Dobroczynności, natomiast sezon 1955/56 zakończyli na 16. miejscu. Ted Drake'a zastąpił Tommy Docherty, który wprowadził do drużyny takich piłkarzy jak: Terry Venables, Bobby Tambling, Peter Bonetti, czy Jimmy Greaves. Ten ostatni dwukrotnie w barwach Chelsea zdobywał koronę króla strzelców, a w sezonie 1960/61 strzelił 41 bramek, co do dziś pozostaje nie pobitym klubowym rekordem.

Okres ten umocnił pozycję Chelsea na rynku angielskim. Zespół odnosił coraz więcej sukcesów w lidze i w krajowych pucharach, a ze względu na styl otrzymał przydomek "Dochery's Diamonds" (Diamenty Docherty'ego). Pod wodzą Docherty'ego "The Blues" zdobyli w 1965 pierwszy Puchar Ligi Angielskiej. W 1967 angielski szkoleniowiec dotarł z Chelsea do finału Pucharu Anglii i półfinału Pucharu Miast Targowych, a odpadnięcie klubu w tych rozgrywkach spowodowało, że nowym szkoleniowcem został Dave Sexton. W tym okresie powstały również statystyki, na podstawie których wybrano najlepszego zawodnika roku w klubie. Pierwszym laureatem został bramkarz Peter Bonetti, który rozegrał 21 spotkań bez wpuszczenia bramki. Ze względu na zwinność zyskał sobie przydomek "The Cat" (ang. kot).

W 1970 londyński zespół mierzył się w finale Pucharu Anglii z mistrzem kraju – Leeds United A.F.C. Na stadionie Wembley rywale dwukrotnie obejmowali prowadzenie, ale Chelsea dwa razy doprowadzała do wyrównania. Spotkanie zakończyło się remisem 2:2 i po raz pierwszy w historii pucharu należało powtórzyć mecz finałowy, tym razem na Old Trafford. W tymże meczu Chelsea ponownie przegrywała, lecz znów udało jej się wyrównać stan meczu. Kiedy wydawało się, że mecz znów trzeba będzie powtórzyć, zwycięskiego gola strzelił Peter Osgood.

W 1971 Chelsea sięgnęła po swój pierwszy europejski tytuł – Pucharu Zdobywców Pucharów. W półfinale londyński zespół wyeliminował obrońcę tytułu – Manchester City F.C., a w finale na stadionie Karaiskakis w Pireusie zmierzył się z Realem Madryt. Pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 1:1, a finał powtórzono 2 dni później. Chelsea zdobyła trofeum, pokonując madrycki zespół 2:1, a zwycięskiego gola zdobył Peter Osgood. W latach 70. zmodernizowano stadion Stamford Bridge, co przyczyniło się do czasowych problemów finansowych klubu i nadejścia okresu stagnacji, której efektem był kolejno spadek do Championship w 1975 oraz do League Two w 1989. W 1982 rodzina Mearsów sprzedała klub pośrednikowi finansowemu – Kenowi Batesowi za symbolicznego funta. W sezonie 1982/83 wzmocniona drużyna pod wodzą Johna Neala wygrała Second Division i wróciła do Premier League, a już w pierwszym sezonie napastnik Chelsea – Kerry Dixon strzelił 24 gole w 38 meczach, zdobywając Złotego Buta. W 1988 klub po raz kolejny spadł z Premiership.

Na początku lat 90. londyński zespół dysponował coraz większym budżetem transferowym, wtedy też po raz pierwszy wydano na transfer 1 milion funtów, za którego kupiono Dennisa Wise'a. W roku 1993 zespół awansował do Premiership. W roku 1999 klub zajął 3. miejsce w lidze mając w składzie takich zawodników jak Didier Deschamps, Gianfranco Zola, Gianluca Vialli, Ruud Gullit, czy Mark Hughes. Kolejne sukcesy to finał Pucharu Anglii (1994), zdobycie Pucharu Anglii (1997), w 1998 zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów, Superpucharu Europy i Pucharu Ligi oraz w 2000 kolejny Puchar Anglii i kolejna Tarcza Dobroczynności.

W 2003 klub zostaje zakupiony przez rosyjskiego multimiliardera Romana Abramowicza, a towarzyszące temu inwestycje w szkolenie piłkarzy, działaczy oraz szkółkę młodzieżową przynoszą efekty. Nowy trener Jose Mourinho doprowadza zespół do zdobycia Mistrzostwa Anglii w sezonie 2004/05 na 100-lecie istnienia klubu. W tym samym sezonie drużyna gra w półfinale Ligi Mistrzów i zdobywa Puchar Ligi Angielskiej. W następnym sezonie piłkarze Chelsea skutecznie broni tytułu mistrza, pokonując Manchester United 8 punktami, wygrywa Tarczę Wspólnoty z Arsenalem Londyn 2:1, po dwóch bramkach Didiera Drogby.

W sezonie 2006/07 nie udaje się powtórzyć poprzednich sukcesów i mistrzostwo Anglii zdobywa Manchester United, a w półfinale Ligi Mistrzów przegrywa w rzutach karnych z Liverpoolem. Udało się jednak wygrać Puchar Ligi Angielskiej zakończyć sezon wygraną z Manchesterem United w Pucharze Anglii na nowym stadionie Wembley. Mecz zakończył się wynikiem 1:0 dla Chelsea po dogrywce, w której bramkę zdobył Didier Drogba. W sezonie 2007/08 zarząd sprowadził do klubu nowych zawodników takich jak Florent Malouda, Claudio Pizarro, Alex i Nicolas Anelka, licząc na zwycięstwo w Lidze Mistrzów i odzyskanie mistrzostwa Anglii.

20 września 2007 trener José Mourinho opuścił klub za porozumieniem stron, powody jego odejścia nie zostały wyjaśnione, ale ponoć zadecydowały o tym słabe wyniki w lidze i zremisowany 1:1 mecz w Lidze Mistrzów z Rosenborgiem Trondheim. Jego posadę przejął tymczasowo były trener reprezentacji Izraela Avram Grant, pod którego opieką zespół pokonał Manchester City 6:0 27 października 2007 r., co było najwyższą wygraną Chelsea od 10 lat. 30 kwietnia 2008 klub awansował do finału Ligi Mistrzów pokonując Liverpool FC, jednak w meczu 21 maja w serii rzutów karnych przegrał z Manchesterem United 5:6. Również z Manchesterem United przegrał walkę o mistrzostwo Anglii. 24 maja kontrakt z Avramem Grantem został rozwiązany, a 11 czerwca 2008 oficjalnie ogłoszono, że od 1 lipca 2008 stanowisko menedżera klubu zajmie dotychczasowy selekcjoner Portugalii Luiz Felipe Scolari. Do zespołu trafił dotychczasowy zawodnik FC Porto José Bosingwa, wypożyczony z Interu Mediolan Ricardo Quaresma oraz Deco, występujący wcześniej w barwach FC Barcelony.

Po serii porażek 9 lutego 2009 Luiz Felipe Scolari został zwolniony ze swojego stanowiska, dwa dni później jego miejsce zajął Holender Guus Hiddink. Pierwszy raz zasiadł na ławce trenerskiej 21 lutego 2009 w zwycięskim meczu z Aston Villą, zakończonym wynikiem 1:0. W sezonie 2008/09 Chelsea doszła do półfinału Ligi Mistrzów, zremisowanego z Barceloną 0:0 i 1:1. 30 maja 2009 Chelsea pokonała w finale Pucharu Anglii Everton F.C. 2:1 po bramkach Didiera Drogby i Franka Lamparda.

1 czerwca 2009 roku nowym trenerem zespołu został Carlo Ancelotti, który podpisał kontrakt do 2012 roku. 9 sierpnia 2009 roku w meczu o Tarczę Wspólnoty podopieczni włoskiego szkoleniowca pokonali Manchester United 4:1 w rzutach karnych. W regulaminowym czasie gry był wynik 2:2.

We wrześniu 2009 Międzynarodowa Federacja Piłkarska (FIFA) uznała Chelsea winną w sprawie nakłaniania młodego zawodnika RC Lens, Gaela Kakuty do zerwania kontraktu z tym klubem. FIFA nakazała Chelsea oraz piłkarzowi solidarną zapłatę odszkodowania w wysokości 780 000 euro. Dodatkowo Chelsea została ukarana zakazem rejestrowania nowych zawodników na czas dwóch okien transferowych oraz zobowiązana do zapłaty RC Lens kwoty 130 000 euro tytułem rekompensaty za wyszkolenie zawodnika. Piłkarz otrzymał zakaz występowania w oficjalnych meczach na okres 4 miesięcy. Chelsea oświadczyła, że kara jest nieproporcjonalnie duża do przewinienia i złożyła odwołanie od decyzji FIFA. W listopadzie 2009 r. Sportowy Sąd Arbitrażowy zawiesił kary zakazu transferów oraz zakazu gry nałożone na klub i zawodnika, do czasu zakończenia postępowania odwoławczego i ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy.

27 marca 2010 Chelsea rozgromiła Aston Villę 7:1, a Frank Lampard zdobył 4 gole. 25 kwietnia Chelsea pokonała Stoke City 7-0 i była to wówczas największa wygrana Chelsea w Premier League. 2 maja Liverpool przegrał z Chelsea na Anfield Road 0:2, a 9 maja 2010 Chelsea Londyn po raz czwarty zdobyła w swojej historii mistrzostwo Anglii po wspaniałym zwycięstwie 8:0 nad drużyną Wigan Athletic. Natomiast Didier Drogba został Królem Strzelców z dorobkiem 29 bramek wyprzedzając Wayne'a Rooneya z Manchester United. Chelsea zakończyła sezon 2009/10 z dorobkiem 103 bramek, stając się pierwszą drużyną w Premier League, która przekroczyła barierę stu bramek, bijąc przy tym poprzedni rekord należący do Manchesteru United z sezonu 1999/2000, który wynosił 97 trafień. Chelsea jest pierwszym klubem w historii, który wygrał w jednym sezonie wszystkich sześć ligowych meczów z drużynami z "Wielkiej Czwórki" (Liverpool, Manchester United i Arsenal). Po zdobyciu Mistrzostwa Anglii, Chelsea po raz pierwszy w historii sięgnęła po "Dublet", zwyciężając na Wembley w finale Pucharu Anglii z ekipą Portsmouth 1:0.