Kącik miłośników piłki nożnej

Ronaldo de Assís Moreira znany jako Ronaldinho (port. Mały Ronaldo, lub Ronaldinho Gaúcho (od stanu Rio Grande do Sul, którego mieszkańcy zwani są Gaúchos; ur. 21 marca 1980, Porto Alegre, Brazylia) – piłkarz brazylijski grający zazwyczaj na pozycji pomocnika lub napastnika, mistrz świata 2002, dwukrotny mistrz Ameryki Południowej, zwycięzca Ligi Mistrzów 2006. Posiada obywatelstwo hiszpańskie.

Został dwukrotnie uznany Piłkarzem Roku przez FIFA (2004, 2005), a także UEFA w roku 2005, a magazyn France Football w 2005 roku nagrodził go Złotą Piłką.

Ronaldo de Assís Moreira urodził się 21 marca 1980 roku w Porto Alegre. Dzieciństwo spędził w jednej z najbiedniejszych dzielnic tego miasta – Vila Nova. Koledzy ze szkoły nazywali go czarnym łowcą bramek, gdyż już w szkole podstawowej widoczny był jego kunszt piłkarski. Mieszkał tam z ojcem João, robotnikiem stoczniowym i byłym piłkarzem, matką Migeuliną, ekspedientką, z wykształcenia pielęgniarką oraz dwójką starszego rodzeństwa, bratem Roberto Assis i siostrą Deisi. Grał wtedy również w Futsal.

Roberto był zawodowym piłkarzem. Grał m.in. we Włoszech. Dzięki jego zarobkom cała rodzina przeniosła się z dzielnicy biedoty do luksusowej willi z basenem. Właśnie w tym basenie João zmarł na atak serca. Ronaldinho prawdopodobnie nie pamięta dokładnie ojca, gdyż miał zaledwie 8 lat w chwili jego śmierci. Od tego momentu bardzo zżył się ze swoją matką Migueliną, natomiast rolę ojca rodziny przejął starszy brat, Roberto. Ten z kolei, gdy musiał przedwcześnie zakończyć karierę piłkarską z powodu kontuzji, został agentem utalentowanego młodszego brata.

25 stycznia 2005 roku na świat przyszedł Joāo – syn Ronaldinho i Janainy Natielle Viany Mendes. Maleństwo dostało imię po zmarłym dziadku.

Pod koniec 2006 roku Ronaldinho otworzył w São Paulo "Instytut Ronaldinho". Dzieci z ubogich rodzin mogą tam doskonalić swoje umiejętności piłkarskie.

Talent Brazylijczyka został zauważony przez działaczy Grêmio Porto Alegre i właśnie w tym klubie Ronaldinho zaczął stawiać swoje pierwsze piłkarskie kroki. Warto wspomnieć tu o dość niecodziennym zdarzeniu – w jednym ze spotkań drużyn młodzieżowych strzelił 23 bramki w tym 3 bezpośrednio z rzutów rożnych. Ronaldinho swoje pierwsze trofeum zdobył na Mistrzostwach Świata do lat 17, przy okazji zostając królem strzelców. Dzięki tak obiecującym początkom kariery nie musiał długo czekać na debiut w seniorskiej reprezentacji. U boku największych gwiazd brazylijskiej piłki zagrał przeciwko Łotwie w wygranym przez Brazylijczyków meczu 3:0. W 1999 pojechał na turniej Copa America, wygrany przez canarinhos, gdzie w 4 meczach strzelił jedną bramkę (bramka zdobyta w meczu przeciwko Wenezueli). Gaucho tak mocno oczarował fanów Grêmio swymi umiejętnościami i charakterem, że działacze klubu nie chcieli dopuścić do jego transferu w obawie przed fanatycznymi kibicami. Jednak w 2001 roku Ronaldinho przeszedł do Paris Saint-Germain za 9 mln euro. Brazylijczyk miał możliwość przejścia do klubów znacznie potężniejszych, choćby Barcelony, Realu czy Interu Mediolan. Decyzja jednak okazała się trafna, młody zawodnik grał na tyle dobrze, że uzyskał powołanie do reprezentacji od Luiza Felipe Scolariego, dzięki czemu mógł zadebiutować na mistrzostwach świata. Na boiskach Japonii i Korei canarinhos zostali mistrzami świata, a Ronaldinho znacząco przyczynił się do tego sukcesu.

Świetny występ na Mundialu spowodował, że o pozyskanie Brazylijczyka zaczęły starać się najlepsze wówczas kluby piłkarskie w Europie. Walkę o Ronaldinho stoczyły Manchester United, Real Madryt i FC Barcelona. Angielski klub potrzebował następcy dla Davida Beckhama, Real szukał kolejnej gwiazdy, a Barca musiała się wzmocnić po nieudanym sezonie. Ostatecznie Brazylijczyk zawitał w klubie ze stolicy Katalonii, a do kasy paryskiego klubu wpłynęło 32,25 mln euro. Jak nietrudno było przewidzieć, szybko stał się gwiazdą drużyny. W swoim pierwszym sezonie (2003/2004) zdobył 15 goli, jednak to nie zdobywanie bramek było jego najważniejszym zadaniem, tylko finezja. W następnym sezonie prezes, Joan Laporta, dokonał transferów znacząco wzmacniających skład drużyny. Postawa Ronaldinho i całego zespołu doprowadziły do mistrzostwa Hiszpanii w sezonie 2004/2005.

W sezonie 2005/2006 FC Barcelona ponownie zdobyła mistrzostwo Hiszpanii oraz odniosła triumf w Lidze Mistrzów. Ronaldinho odegrał bardzo ważną rolę strzelając m.in. 2 bramki Realowi Madryt w derbach Hiszpanii (Real Madryt 0 – 3 FC Barcelona). W następnym sezonie (2006–2007) była bardzo zaciekła walka o mistrzostwo Hiszpanii i w pierwszej połowie sezonu ,,Roni" starał się jak mógł i nawet pod nieobecność Eto'o walczył o tytuł najlepszego strzelca, ale gdy doszedł Eto'o i Messi (około początku drugiej połowy sezonu), bardzo dobrze asystował najlepszym Katalońskim napastnikom. W marcu doznał kontuzji i nie zagrał do końca sezonu 2007/2008. Sugerowano również, że brak Brazylijczyka w składzie spowodowany jest słabą formą.

Od początku sezonu 2008/09, Ronaldinho występuje w zespole AC Milan. Pierwszą bramkę dla "rossonerich", strzelił w derbowym spotkaniu przeciwko drużynie Inter Mediolan – 28 września, wygranym 1:0.